W 1938 roku odkryto na Islandii dobrze zachowany grób młodej kobiety. Okazało się, że pochówek miał miejsce w wczesnym średniowieczu, ale ponieważ czaszka leżała na jednej z brosz umiejscowionych na piersi zaszły tam chemiczne procesy, które zakonserwowały część tkanki oraz kawałek wełnianej sukni w kolorze indygo. Od tego charakterystycznego materiału nazwano ją „kobietą w błękicie”.
Przeprowadzone niedawno przez międzynarodowy zespół pod kierownictwem Muzeum Narodowego w Reykjaviku oraz Uniwersytetu Islandzkiego badania pozwoliły ustalić, że zmarła żyła koło roku 900, a w chwili śmierci miała jakieś 17 do 25 lat. Jednak największym zaskoczeniem był fakt, że młoda kobieta pochodziła z Danii – przyjmuje się przecież, że pierwsi skandynawscy osadnicy, który przypłynęli na wyspę w połowie IX wieku przybyli z Norwegii.
Informację o pochodzeniu zmarłej dostarczyła analiza strontu jednego z jej zębów. Stront to pierwiastek, który organizm przyswaja z jedzenia i picia, a jego sygnatura różni się w zależności od miejsca przebywania. Sygnatura zęba „kobiety w błękicie” wskazuje na południową Anglię albo Danię. Ale ponieważ jej niebieska suknia farbowana indygo (wełnę też zbadano – pochodzi od lokalnych, islandzkich owiec) została utkana zgodnie ze skandynawską tradycją naukowcy przyjęli, że zmarła nie pochodziła z Anglii, ale właśnie z Danii. Inne badanie zębów pokazało też, że jej dieta nagle się zmieniła kiedy była dzieckiem: z roślinno-zwierzęcej na głównie rybną. „Kobieta w błękicie” przypłynęła na Islandię w wieku koło 5 lat – tak małe dziecko musiało przybyć na wyspę prawdopodobnie wraz z całą rodziną.
Przy okazji odkrycia grobu w 1938 roku nie zrobiono żadnych zdjęć. Na podstawie opisu znaleziska Muzeum Narodowe w Reykjaviku zrekonstruowało sposób, w jaki młoda kobieta leżała w grobie. Ilustracja jest częścią aktualnej ekspozycji:
Informację o pochodzeniu zmarłej dostarczyła analiza strontu jednego z jej zębów. Stront to pierwiastek, który organizm przyswaja z jedzenia i picia, a jego sygnatura różni się w zależności od miejsca przebywania. Sygnatura zęba „kobiety w błękicie” wskazuje na południową Anglię albo Danię. Ale ponieważ jej niebieska suknia farbowana indygo (wełnę też zbadano – pochodzi od lokalnych, islandzkich owiec) została utkana zgodnie ze skandynawską tradycją naukowcy przyjęli, że zmarła nie pochodziła z Anglii, ale właśnie z Danii. Inne badanie zębów pokazało też, że jej dieta nagle się zmieniła kiedy była dzieckiem: z roślinno-zwierzęcej na głównie rybną. „Kobieta w błękicie” przypłynęła na Islandię w wieku koło 5 lat – tak małe dziecko musiało przybyć na wyspę prawdopodobnie wraz z całą rodziną.
Przy okazji odkrycia grobu w 1938 roku nie zrobiono żadnych zdjęć. Na podstawie opisu znaleziska Muzeum Narodowe w Reykjaviku zrekonstruowało sposób, w jaki młoda kobieta leżała w grobie. Ilustracja jest częścią aktualnej ekspozycji:
Ilustracja: Snorri Freyr Hilmarsson. Ze zbiorów Þjóðminjasafn Íslands/ National Museum of Iceland