"Óðinn setti lög í landi sínu, þau er gengit höfðu fyrr með Ásum. Svá setti hann, at alla dauða menn skyldi brenna ok bera á bál með þeim eign þeirra; sagði hann svá, at með þvílíkum auðœfum skyldi hverr koma til Valhallar, sem hann hafði á bál; þess skyldi hann ok njóta, er hann sjálfr hafði í jörð grafit: en öskuna skyldi bera út á sjá eða grafa niðr í jörð. En eptir göfga menn skyldi haug gera til minningar; en eptir alla þá menn, er nökkut mannsmót var at, skyldi reisa bautasteina; ok hélzt sjá siðr lengi síðan. Þá skyldi blóta í móti vetri til árs, en at miðjum vetri blóta til gróðrar (...)"Ten fragment Ynglinga saga Snorrego Sturlassona w wolnym tłumaczeniu mówi mam, że Odyn ustanowił w swoim kraju takie same prawa, jak wcześniej u Asów: między innymi ogłosił, że wszyscy zmarli powinni być paleni wraz ze swoim dobytkiem na stosach. Powiedział, że każdy mężczyzna ma przybyć do Walhalli z takim bogactwem, jaki miał ze sobą na stosie; to co sam zakopał w ziemi miał on również posiadać. Popiół należało rozsypać na wodzie albo zakopać w ziemi. Możnym lud powinien usypać ku pamięci kurhan, a mężnym postawić na pamiątkę kamień; ten zwyczaj utrzymywał się jeszcze przez długie lata. Z nadejściem zimy należało składać ofiary za pomyślność, w połowie zimy za udane plony.
I właśnie ten temat pojawi się niedługo na blogu – odpowiednio do pory roku będzie to kilka informacji na temat jul w oparciu o teksty źródłowe. Tradycyjnie już narzekam na brak czasu, ale staram się zmobilizować, żeby post pojawił się przed Bożym Narodzeniem. Małą pomocą w mobilizacji ma być Facebook, gdzie planuję też w przyszłości umieszczać chociażby niewielkie ciekawostki, za krótkie na blogowy post. I kto wie, może uda się wrócić do większej częstotliwości pisania i na blogu będzie pojawiał się więcej niż jeden post rocznie. A dopóki tegoroczny świąteczny post nie będzie gotowy odsyłam wszystkich spragnionych „bożonarodzeniowego” nastroju do starszego tekstu o Julbocken i zapraszam do polubienia mojej Facebookowej strony.